Tweelingen: samen in de klas of juist niet?

Nienke, je kent haar waarschijnlijk wel van de blogs over haar leven in Congo en/of als blogger van LINDA.nieuws, schreef over de vraag: tweelingen wel of niet samen in de klas? Lees hieronder haar verhaal.

Na de zomer, in september, gaan alle Engelse kinderen die in het afgelopen schooljaar vier jaar zijn geworden, voor het eerst naar school. Zo ook mijn eeneiige tweelingdochters.

Donderdag, 16 juli 2015, 10:15 uur

Gisteren zat één van hen even op de wc. Waar is mijn zus. Ik mis mijn zus zo, riep mijn andere dochter.

School Ze was bijna in tranen. En daar kijk ik allang niet meer van op. In een gesprek met de school over het al dan niet in één klas plaatsen van mijn dochters, ben ik daarom duidelijk. Voor mijn dochters, die elkaar snel missen en zich samen veiliger voelen, die vrijwel even sociaal zijn, gelijk presteren en even ver lijken te zijn in hun intellectuele en emotionele ontwikkeling, is een scheiding niet gewenst.

Recente onderzoeken Sterker nog, uit recente onderzoeken is gebleken dat het uit elkaar plaatsen zelfs slecht voor ze kan zijn. Zo vertoonden vroeg op de basisschool gescheiden tweelingen meer en langdurig internaliserend probleemgedrag, zoals stress, angst, onzekerheid en verdriet. Ook hadden vroeg gescheiden kinderen meer leerproblemen. Bovendien is recent aangetoond dat gescheiden tweelingen zich níet beter ontwikkelen op school dan ongescheiden tweelingen. Waarom zou ik dan überhaupt een scheiding overwegen?

Loyaliteit Omdat ze voor elkaar in de bres kunnen springen in de klas? Ze zichzelf niet hoeven te redden. Omdat hun ultieme loyaliteit naar elkaar, hen kan beperken in hun persoonlijke ontwikkeling als onafhankelijk individu. Is dat slecht voor ze? Of liever gezegd, is het slechter dan bovengenoemde onderzoeksresultaten? Is de focus op de eigen identiteit een geforceerde, bijna wrede scheiding waard? Ik hoop hartgrondig van niet. Het betreft hier immers een beslissing die het zelfvertrouwen en het geluksgevoel van mijn dochters aangaat. En dat aan de basis van hun zelfstandige toekomst.

De keuze Gelukkig laat de school van mijn dochters de keuze (in overleg) aan de ouders. Iets dat op veel scholen hier in Engeland, maar ook in Nederland nog niet gebruikelijk is. En dat is gek, want als je het individu daadwerkelijk centraal wil stellen (een argument dat door scholen juist wordt gebruikt om tweelingen te scheiden), dan zal je elke tweeling als individueel geval moeten bekijken. Hiermee doe je recht aan het tweeling zijn, wat een wezenlijk onderdeel is van de identiteit van een tweeling (quote van onderzoekster Suzanne Lagerweij).

Eigen weg Mijn dochters. Missen ze elkaar nu nog als één van de twee op de wc zit, op een dag zullen ze er mogelijk zelf voor kiezen in een andere klas te worden geplaatst. Dat kan. Dat mag. Maar voorlopig verliezen ze elkaar liever geen moment uit het oog en dat vind ik prima. Met een eigen identiteit zijn ze geboren, die hoef ik hen niet op te dringen. Ze gaan, met een beetje hulp van mij en alle andere liefdevolle mensen om hen heen, hun eigen weg wanneer ze daar werkelijk klaar voor zijn.

Twee-eiige tweelingen Bovengenoemde onderzoeksresultaten zijn van toepassing op eeneiige tweelingen en in enige mate ook op twee-eiige tweelingen. Bij die laatste groep verdwenen de leer- en gedragsproblemen evenwel na het eerste jaar van scheiding. Een positief effect was bovendien het feit dat twee-eiigen die ná het eerste schooljaar werden gesplitst, harder werkten dan wanneer ze samen bleven.

In het ‘Grote tweelingenboek’ van Coks Feenstra vind je meer informatie over dit onderwerp. Ook wordt dieper ingegaan op genoemde onderzoeken.