Wanneer je tweeling gaat praten...

Kinderen zijn eerlijk. Goudeerlijk kan ik je vertellen. Tsjonge, vanaf het moment dat Maud en Femm zijn gaan praten, krijg ik met regelmaat een rode kleur. Nee, dat is niet van de opvliegers (dat duurt hopelijk nog even) maar omdat ik op die momenten denk 'Zeg nu maar even niks'. Hoe klein onze meiden ook zijn, ze hebben alles door en kletsen de hele dag. Gezellig, maar soms dus ook even 'onhandig'.

Zo lopen we regelmatig langs een huis waar op de oprit een 45-kilometer auto staat geparkeerd. Maud en Femm hebben ongeveer een maand geleden samen bedacht dat dit een 'baby autoetje' is. De eerste keer schoot ik in de lach en vroeg ik hardop: 'Hoe bedenken jullie het?' Maar het zit er nu helemaal in en steeds als we er langs lopen (en geloof me, dat is heel vaak) roepen ze weer keihard 'Baby autoetjeeeee'. En was het nu van een puber die het stoer vindt om in zo'n autootje te rijden maar nee, het is van iemand die wel degelijk een handicap heeft. Ik hoop maar dat hij of zij binnenkort niet instapt en mijn twee schreeuwende en lachende meisjes voorbij hoort komen.

Of we lopen op straat en de meiden roepen tegen een vrouw van gemiddelde leeftijd 'Oma, oma!'. Euuuh, nou ik weet niet of deze mevrouw oma is. Ik schat haar begin 50 maar je weet het niet. En, misschien heeft ze geen kinderen of.... Goed, niet teveel over nadenken en maar vriendelijk groeten, denk ik bij mezelf. De ene keer lacht de desbetreffende oma en zegt 'Ja, ik ben ook oma' en de andere keer loopt iemand zo door want ze was waarschijnlijk pas 45 met kinderen van 8 en 10 jaar ;)

Of Maud zit bij een vriendin op schoot en constateert een moedervlek. Aandachtig zit ze te kijken, te voelen en concludeert dan dat het een 'mamalek' is. Sindsdien is elk plekje een 'mamalek' en daar kunnen we natuurlijk wel erg om lachen.

Wat minder gezellig is, is het eigen willetje dat steeds meer vorm gaat krijgen. Gisteren nog. Maud en Femm gaan dan een halve dag naar de kinderopvang en om 13.00 uur is het dan ook tijd om naar huis te gaan. Maar Femm heeft bedacht dat ze bij Aartje en Sabine (de leidsters) wil blijven. De weg van de opvang tot thuis heeft ze in haar buggy geschreeuwd 'Aartje en Sabineeee, niet huis...'. Goed mensen, Femm vindt het ook thuis best leuk hoor... ze is gewoon erg moe... slik. Maar ook na het slapen heeft ze bedacht terug te gaan naar de opvang. Ze vergeet dus ook niks meer.

Na dit slaapje lopen we ook nog even naar de schoenenwinkel want Maud wil met geen mogelijkheid haar nieuwe schoenen aan. Nu al niet meer?! Ik heb ze vorige maand gekocht! Ze roept steeds 'au' en ik ben bang dat ze al te klein zijn. In de winkel doe ik mij verhaal en vertel dat Maud de schoenen niet aan doet. De verkoopster helpt mij vriendelijk en trekt de schoenen bij Maud aan waarop ze reageert 'Nieuwe sjoenen... mooi'. Geen 'au' en ze hoeven ook niet meer uit. Bij thuiskomst vertelt ze papa dat ze nieuwe schoenen heeft en ze heeft er een paar uur op gelopen. Goed, stond ik daar in die winkel...

Toch is dat kletsen heel vaak heel erg leuk. Zo heeft Maud de hoofdrol in 'Woezel en Pip' toegeeigend want ze noemt het altijd 'Maudje en Pip' en vervolgens zegt Femm dit nu ook. Geen twijfel meer over mogelijk, het is 'Maudje en Pip'. Of wanneer ze in de ballenbak hebben gespeeld, hebben ze in de prullenbak gespeeld en wanneer iets niet mag roept Maud: 'Kom Demmie (ze kan de F van Femm nog niet zeggen), snel...', en vervolgens doen ze het dus toch lekker samen.

Maatjes, dat zijn het op het moment. Zo was het voor kort nog de hele dag ruzie en vonden ze spelen samen geen goed plan... sinds twee weken zijn het echte zussen. Samen op pad, samen (stoute) dingen doen en heel veel kletsen samen. Natuurlijk maken ze ook nog regelmatig ruzie maar dat mag ook en snap ik ook wel. Altijd alles delen... het valt niet mee. Maar wat is het toch heerlijk om samen op een zelfgemaakt 'bed' in de woonkamer 'Dirk Scheele' te kijken. En dan met het liedje 'Ja, nee, welles, nietes...' mee te doen door met de ruggen tegen elkaar aan te gaan staan, armen over elkaar te doen en dat Maud hard 'Nee' roept en Femm 'Jaaaa'. Het is geweldig om te zien. Tweeling zijn is volgens mij meestal erg leuk, maar soms ook even niet...