Een leukere moeder door me-time

Dag lieve mama’s,

Het is al even geleden, maar ik heb dan ook niet stil gezeten. Zoals jullie hebben gelezen in mijn vorige blog was ik erg bezig met de zoektocht naar mezelf en naar wat ik nu werkelijk wil. De komst van de tweeling was daar een grote drijfveer in. Ik wilde namelijk wel meer dan alleen thuismoeder zijn, maar het moest wel een toevoeging zijn en niets afdoen aan mijn moeder zijn.

Het was geen makkelijke zoektocht en mijn coach heeft best wel wat puntjes aangestipt. Ik kan nu wel zeggen dat ik het helder heb voor mezelf. Iets met 300 procent verantwoordelijkheidsgevoel voor de kinderen, maar 0 procent voor mezelf. Ziet iemand hier de onbalans? Ik nu dus wel.

Hoe moeilijk soms ook, maar die tijd voor mezelf nemen maakt me echt een leukere en betere moeder.

En hoe toevallig is het, dat wanneer er ruimte en tijd is, je dan opeens de mooie dingen ziet. Dat je op plekken komt waar je eerst de tijd niet voor nam en dat je zo af en toe een uitnodiging accepteert om iets buiten je comfortzone te doen.

Zo kwam het dat ik een uitnodiging kreeg van een moeder die ik had leren kennen bij zwangerschapsyoga (toen de meiden nog rustig in mijn buik zaten 😊). Na haar bevalling is ze voor zichzelf begonnen. Ze wilde meer balans tussen gezin en werk en wilde alleen nog maar dingen doen die ze echt leuk vond. Een mooi streven. Het is niet alleen bij streven gebleven. Het is werkelijkheid geworden. Kijk maar eens op www.mumsandmore.nl.

Hoe dan ook, ik mocht samen met Max komen peuterdansen. Dus wij op vrijdagochtend samen naar de dansles. Lekker springen, dansen, liedjes leren zonder twee van die kleine “stickers” om ons heen. Na afloop van de les was er nog tijd om even bij te kletsen over hoe het met haar kleine was, hoe mijn toekomstplannen waren etc.

Van het een kwam het ander en de afgelopen twee maanden hebben we regelmatig samen rond de tafel gezeten en onze ideeën over en weer besproken. Met als resultaat dat ik mij sinds april mede-eigenaar mag noemen!

Maar goed genoeg over mij, ik zal ook nog vertellen hoe het met de meiden is.

Sophie gaat hard, maar dan ook heel hard. Mevrouw heeft er een sport van gemaakt om zo lang mogelijk van de woonkamer naar de keuken te lopen. Totdat ze er zo moe van is dat ze niet meer weer hoe ze moet gaan zitten en dus enorm moet huilen. Superknap voor ons ukkie van 14 maanden. Daarnaast ontwikkelt ze zich als een echt papa’s kindje en daar moet deze mama wel even aan wennen, maar het is wel heel mooi om te zien.

Floor is een heel ander verhaal. Ze is de laatste tijd stiller, huilt meer en wil graag bij ons zijn. Slapen is een hel. Als we in de afgelopen drie maanden, drie avonden stilte hebben mogen ervaren dan is dat veel. We hebben al van alles geprobeerd, maar alleen bij ons zijn schijnt echt te helpen, dus dat doen we dan ook met alle liefde. De laatste week merken we verschil. Ze lacht iets meer, ze probeert nu ook te staan en te stappen, maar onze armen zijn nog steeds de fijnste plek. We gaan het zien wat het brengt. Voor de komende twee maanden staan er ook weer twee ziekenhuisbezoekjes op de agenda, dus ook daar heel benieuwd wat er uit gaat komen. Wat dat betreft zien wij dat twee-eiige overduidelijk. Maar de liefde voor ze is identiek.

Oh ja, grote broer Max vindt het steeds leuker, want Sophie heeft zo snel leren lopen omdat hij haar handjes heeft vastgehouden (smelt 😊)

Lieve mama’s ik wens jullie een hele mooie zomer!