Roze, blauw of roze/blauwe muisjes?
Wist jij van tevoren of je meisjes, jongens of een jongen en meisje kreeg? Toen ik nog niet wist dat ik zwanger was van een tweeling wist ik zeker dat ik het niet wilde weten. Ik vond het zo leuk als het een verrassing zou blijven. Er is in het leven al zoveel wat we weten tegenwoordig dus ik was er helemaal van overtuigd dat we bij de 20-weken echo geen geslachtsbepaling zouden doen. Gek eigenlijk dat ik hier direct zo over dacht want aangezien ik normaal gesproken heel graag goed voorbereid ben en het liefst alles onder controle houd (controlfreak hier ;), was ik juist van plan om dit volledig los te laten.
En toen was de eerste echo... twee kindjes. Mijn vriend wist meteen dat hij het nu echt wel wilde weten wat we zouden gaan krijgen. Een jongen en een meisje, twee meisjes of twee jongens? Tsja, we konden nu wel heel veel kanten op... Twee jongens is echt wel even iets anders dan twee meisjes. Maar een combi zou dus ook kunnen. Hoe zou ons gezin er straks uit zien? Twee gillende keukenmeiden die elkaar echt wel heel lief vinden maar ook heel goed ruzie kunnen maken ('Nee, die is van mij! Niet afpakken!'), twee jongens die net te hard de bal tegen elkaar trappen of een jongen en meisje met totaal verschillende interesses en waarvan de jongen lijkt te denken: Zus, laat mij nou maar even en doe maar lekker je eigen ding... (natuurlijk kan de werkelijkheid heel anders zijn, I know ;). En dan nog niet eens gedacht aan alle praktische zaken: welke kleuren kiezen we in godsnaam voor het babykamertje? En welke namen kiezen we? Past onze nr. 1 jongensnaam wel bij onze nummer 1 meisjesnaam? Of doen we dan toch maar nummer 2 meisjesnaam? Keuzestress! En niet zo'n beetje ook! En dat kon er nou net niet bij... Wanneer je hoort dat je een tweeling krijgt, wordt alles al behoorlijk onzeker: hoe gaan we het allemaal doen en hoe gaat het medisch verlopen? Dus hee, ik moest het mezelf toch ietsje makkelijker maken door te weten of we straks met vier staartjes aan tafel zouden zitten of dat het een hele andere samenstelling zou zijn.
Goed, vriendlief helemaal happy want hij hoopte al zo dat we wel een geslachtsbepaling zouden doen. We kwamen tot een mooi compromis: bij de 2o-weken echo zouden we vragen naar het geslacht maar dit voor onszelf houden. Dit betekende wel maximaal 20 weken onze mond dicht houden tegen iedereen die dichtbij ons staat. Of het ons is gelukt? Yep! Het bleef een verrassing voor iedereen! Net op het randje want serieus... op de laatste echo voor de geboorte van onze meiden stond er op beide echo's 'female' terwijl mijn moeder en zus hierbij waren. Ik weet nog hoe warm ik het kreeg (en dus ook vast heel rood werd) maar achteraf begreep ik dat ze dat zelf niet hadden gezien.
Toen we iedereen dan ook belden nadat Maud en Femm geboren waren, was het voor de meesten een grote verrassing. Iedereen dacht dat er minstens 1 jongen bij zou zitten. Ik heb zelf ook altijd geroepen dat een eerste kind bij ons vast een jongen zou zijn. Waarom? Ik heb nu geen idee meer... Want wat voelt het heerlijk met twee meiden in huis! Meisjes die samen met de poppenwagen door het huis heen lopen en naar de dokter moeten met hun 'baby', meisjes die dansen op Maya de Bij en Dirk Scheele maar ook meisjes die klimmen en klauteren in de speeltuin en in hun cabrio door de wijk heen scheuren, met open knieen thuis komen, het liefst onder het zand, en dan niet meer weten hoe dit is gekomen... Onze meiden!
