Leven in Vietnam met een jonge tweeling
Marcella emigreerden met haar partner en tweeling naar Vietnam. Iedere zes weken deelt ze haar verhaal.
Onze plek nam steeds meer vorm aan. We woonden in een heel leuk appartement aan het Westlake (Tây Hồ, een groot meer in Hanoi). Een heerlijke plek in een straat die niet te druk was. Toch besloten we na bijna twee jaar te verhuizen. De jongens werden steeds groter en hadden wat meer ruimte nodig. We hadden in het appartement twee slaapkamers, Colin en Scott delen hun slaapkamer al vanaf hun geboorte, dit vinden de jongens heerlijk. De woonkamer was echter klein en we hadden bijna geen opbergruimte. Het uitzicht over het meer was fantastisch maar wat meer ruimte zou erg welkom zijn.
Huizenjacht Zo kwam het dat we in Hanoi opnieuw op huizenjacht gingen. Een bijzondere ervaring om mee te maken. Van beschimmelde huizen, naar huizen met mega grote kieren langs de ramen en deuren tot huizen die extreem ‘overpriced’ waren. Als je in een expat omgeving woont betaal je vaak de hoofdprijs. Tot we een soort bungalow te zien kregen op een kleine compound. Wat ons gelijk opviel waren de vele bomen, planten en ruimte waar de kinderen konden fietsen en spelen met een bal. Een hek sloot het geheel af van de drukke weg. De kinderen vonden het spelen in de pagode al zo leuk en nu konden de jongens heerlijk voor de deur spelen in een enigszins groene omgeving. In een stad met 9 miljoen mensen en verkeer wat niet normaal chaotisch is, is een stukje groen en wat rust wel lekker. Colin en Scott zijn niet anders gewend dan al het verkeer. De vele brommers en auto’s horen er gewoon bij. Je vergeet het snel maar wat hebben we het in Nederland toch goed! Je bent zo in het bos, op het strand, aan de dijk of in de polder. Hier in Hanoi zijn wel parken maar niet zoals we gewend zijn in Nederland.
Vlak voor de derde verjaardag van de jongens zijn we verhuisd naar ons nieuwe huis. De jongens waren erg blij met hun nieuwe kamer. Colin wilde graag bij het raam slapen en Scott naast de deur. De jongens mochten allebei ook een mooie quilt voor op het bed uitkiezen welke bewerkt en gemaakt zijn in Vietnam. Heel erg leuk om als herinnering te houden.
Naar school Het werd tijd om een school uit te zoeken voor de jongens (in Nederland waren ze anders naar de peuterspeelzaal gegaan). Hier heb je scholen met ‘kindergarten’ klassen. De jongens en ik vonden het heerlijk om samen te spelen en de playdates die we af en toe hadden maar het werd tijd voor de volgende stap. We vonden een school genaamd ‘Morningstar’. Een fijne school die ons allemaal een goed gevoel gaf. De jongens begonnen met 3 ochtenden in de week. In het begin wilden Colin en Scott absoluut niet naar school. Vooral het wegbrengen was een drama. Huilen en zich vastklampen aan mijn benen. Na een poosje waren ze gewend en vonden ze het fantastisch. Elke ochtend brengen we de jongens op de brommer naar school. Echt op zijn Vietnamees, met zijn vieren (of meer!) op één brommer.
Het is natuurlijk ook pittig een nieuwe school, andere omgeving, nieuwe vriendjes en natuurlijk de Engelse taal. Colin en Scott hadden de Engelse taal zo onder de knie. Een woordje Vietnamees spreken en verstaan ze ook! Het Engels spreken ze ondertussen beter dan hun eigen moedertaal.
Rondreis Nieuw-Zeeland Een lang gekoesterde droom van mij uit. We besloten met Kerst niet naar Nederland te gaan, maar een rondreis van ruim 30 dagen door Nieuw- Zeeland te maken. We huurden een camper en gingen van het Zuider- naar het Noordereiland. De jongens waren in alle staten. De camper was helemaal het einde. Helpen met het water en de stroom aansluiten, slapen en eten in de camper, ze vonden het helemaal fantastisch. Scott noemde het ook echt 'ons huisje'. Colin vond het vooral geweldig om papa te helpen met bbq'en. En hoe warm het ook was, elk eetmoment werd binnen in ‘ons huisje’ genuttigd. Heerlijk spelen op de camping, de mooie natuur en de frisse lucht.
De jongens hebben allerlei dieren in hun natuurlijke omgeving gezien. Van zeehonden, hectordolfijnen, vogels tot 3 soorten walvissen. Ook hadden we speciaal een trip gemaakt naar de glowwormcave. De jongens vonden dit erg spannend. De grot was natuurlijk helemaal donker en je ging met een bootje het water op, waar je de wormpjes dan kon zien oplichten. Onze handen zijn nog nooit zo goed vastgehouden. We hadden een planning maar kwamen er al snel achter dat dit niet helemaal ging met de kids. We konden bijvoorbeeld wel gaan hiken maar dan een korte route, en we hebben nog nooit zo veel speeltuinen gezien als deze vakantie! Nog steeds vragen de jongens als we met vakantie gaan of weer met het ‘campertje’ gaan.
We vierden sinterklaas op de ambassade en op school kerst. De jongens hebben zelfs een optreden gedaan met de klas voor het winter concert. Hier zongen ze ‘snowflakes’. Wat vonden de jongens dat leuk om te doen. Sinds die tijd is verkleden, zingen en dansen een grote favoriet. Heerlijk om ze zo te zien genieten en op hun plek te zien. Blij werden de jongens van hun huis, school, vriendjes en de vrije tijd die we als gezin samen konden doorbrengen. En toen kwam de vraag of we langer in Vietnam wilden blijven...
