'Mijn hoofd loopt over en ik krijg niks op papier'
Kerst zit er alweer op, de opruimwoede is begonnen. Ik kan het kerstdorp wel wegkijken inmiddels. En we hebben dan ook echt zooi vanaf de zolder, tot in de bakfiets! De behoefte om te organiseren en weer ritme en regelmaat te hebben is enorm. Ik wil weer hardlopen, gezonder eten, meer naar buiten, nog iets afvallen en mijn pedicure klantenbestand opbouwen. En als ik zo om me heen kijk en luister, wil ik ook een werkplek op zolder, want dit is niet te doen. Zojuist is namelijk mijn halve verhaal 'gebackspaced' door Jort.
Maar goed, is het realistisch dat allemaal te willen? Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar en naar hoe de zooi ontstaan is en hoe weinig we hebben hardgelopen, uiteten zijn geweest en andere leuke uitjes hebben gehad, dan komt dat wel ergens door, namelijk door een knetter drukke gezinssituatie. Want we proberen alle ballen hoog te houden, de huiskamer is voor het oog vaak netjes, maar bij ons mag je niet boven komen! Patriek, altijd super fanatiek hardloper geweest, heeft voor het laatst op 25 september gelopen. Er is ook altijd wel wat... Soms iets stoms en kleins en soms iets heftigs wat veel tijd en energie kost. Maar hoe ga je dan structuur krijgen en plannen?
Ik volg op social media een aantal dames die hele fijne tips en trucs aanbieden. Soms hele podcasts die me zouden moeten motiveren. Ze hebben vaak ook theorieën dat “het” echt allemaal kan als je maar wilt en ervoor wilt werken. En regel oppas, ga wat leuks doen met je partner. Dat soort zaken. Nou ik kan je vertellen, ze hebben nog duidelijk geen idee hoe dat is als je 4 kinderen hebt, of meer. Want hoe doen ouders van 5 of meer dat?! Die kan je toch niet zomaar ergens onderbrengen? We staan vanaf september voor alle drie de jongens op de wachtlijst voor de kinderopvang omdat we op vrijdag 3 januari samen iets wilden gaan doen. Cleo kan een dagje naar de vakantie BSO. Dus: de wil is er hoor. Alleen dat is niet voldoende.
Vrienden zijn zelf ook druk met werken en ontzettend zwanger zijn, dus de vangnetten zijn niet zo riant. En dat is niet erg. Maar ik wilde toch even laten weten aan mede mama’s dat ik het snap. Maar hoe gaan we het, zonder hulp van buitenaf (want eerlijk is eerlijk, als er iemand vraagt of ze iets kan doen, zet je diegene ook niet aan je strijkgoed), helemaal alleen en/of samen met je partner redden met alle “moetjes” en ook nog eens toekomen aan alles wat je gewoon graag wilt doen? Hier ga ik de komende tijd, als ik tijd heb;-) ontzettend over brainstormen.
Voor nu loopt mijn hoofd over met alles wat ik gedaan wil hebben. Ik kreeg ook niks op papier en dat voelt zo ontzettend als een teleurstelling. Want ik loop over van trots en liefde voor mijn kinderen, die zulke grote sprongen maken en het zo goed doen! Ik heb juist heel veel met ze meegemaakt de afgelopen weken, maar ik vind de juiste woorden niet. Ik vind dit, schrijven dus, een van de leukste en normaal meest ontspannende dingen om te doen. En het lukt gewoon niet, omdat alles wat gedaan moet worden door mijn hoofd spookt. Daaruit concludeer ik dan weer wel dat de theorie;’ in je hoofd een zooi in je huis een zooi” voor mij wel opgaat. Ik ga er ontzettend aan werken en zal iedereen die dat wil, de volgende keer verblijden met mooie lieve anekdotes over mijn prachtgezin! Maar nu eerst doelen stellen en aan de bak.
Een fantastisch 2020 gewenst! Met veel kansen en mooie momenten! Liefs Ruby www.instagram.com/mooimetvier
