Tweelingstrijd: We doen veel in tweevoud
Inmiddels zijn we alweer een tijdje met z’n allen gewend aan het schoolritme. In de ochtend altijd die deadline van 8.30 uur in de klas. Nu begrijp ik waarom ouders toch ook wel weer verlangen naar de vakanties. Twee treuzelende kleuters in de ochtend die niet altijd willen snappen dat ze toch echt de kleren aan moeten die ik heb klaargelegd. ‘Mama, deze wil ik niet aan.’ Toen ik wist dat 1 van de tweeling een meisje werd, kreeg ik gelijk romantische ideeën erbij over leuke roze jurkjes en zo. Nu houdt onze dochter ook echt wel van meisjesachtige jurkjes, maar toevallig wil ze altijd als we haast hebben net wat anders aan. Oké, choose your battles en in de ochtend willen we vooral dat het opschiet. Dus ben ik maar toegeeflijk. Onze zoon is wat dat betreft wat makkelijker, maar ook hij heeft inmiddels een sterke voorkeur voor ‘hoody’s’ ontwikkeld.
Die vele boterhammen smeren, rugzakjes klaar en dan de deur uit. Vaak met de auto brengen we ze weg, maar ook daar heb ik soms een beetje spijt van als we halverwege zijn. Iedereen bedenkt natuurlijk om met de auto te gaan als het regent en dan blijkt het nogal eens vast te staan bij mij in de wijk bij een T-splitsing waar iedereen overheen moet om de kinderen naar school te brengen. Nieuwe routines, je moet ze jezelf soms weer even eigen maken.
Structuur Toen onze tweeling net geboren was, bleek dat het toch wel erg handig was om zoveel mogelijk structuur toe te passen. Tegelijk voeden, slapen en spelen. Ik heb nog steeds de schema’s in mijn telefoon opgeslagen. Nu hoor ik vaak bij gezinnen die net 1 baby hebben ‘we zien wel wanneer hij wakker wordt of wanneer hij honger heeft’. Daar kan ik me even niks bij voorstellen terugdenkend aan die hectische babytijd. Is die structuur typisch iets voor tweelingen? Ik had het heel erg nodig om in ieder geval nog iets van tijd voor mezelf erin te houden. Speaking of; sinds de kinderen naar school gaan, is er echt veel veranderd op dat gebied. Nu voelt het ineens niet meer zo druk en bewerkelijk met een tweeling. Het fysiek druk zijn met zaken is er grotendeels af.
Zo zijn onze twins alweer een klein half jaar op school en het is fijn om te merken dat ze het naar hun zin hebben. Ze zitten niet meer naast elkaar in de klas, maar hebben hun eigen plekje mogen uitzoeken. Dat is gebruikelijk na iedere vakantie om te wisselen van plek in de klas. Ook hebben ze allebei een maatje en dat wisselt ook regelmatig. Op dit moment heeft de juf ervoor gekozen om ieder jongetje aan een meisje te koppelen en vice versa. Maatjes kunnen hulpjes van de juf zijn en ze lopen samen met hun maatje hand in hand de school altijd uit. Guus en Feline vroegen al even aan mij of ze niet elkaars maatje konden zijn. Zeker geen noodzaak van ze, maar natuurlijk toch even proberen. Aanvankelijk had ik een beetje twijfel over wel of niet in dezelfde klas. Ze ontwikkelen zich allebei op hun eigen manier en in hun eigen tempo.
Speeldates De speelafspraakjes zijn al vaste prik geworden. Onze dochter speelt regelmatig bij verschillende vriendinnetjes en het liefst wil ze buiten de deur spelen. En dan graag op ieder vrije middag die mogelijk is. Dit geeft soms wel wat wrijving bij Guus die dan acuut bedenkt dat hij toch ook wel een speelafspraakje wil. Hoewel ook hij nu wat meer met vriendjes afspreekt, steekt jaloezie nogal eens de kop op. Op het schoolplein sta ik dan met twee kinderen die allebei aan een arm trekken op zoek naar een speelmaatje. Wanneer het voor de een wel gelukt is, volgt er vaak teleurstelling bij de ander. Meestal ga ik dan compensatiegedrag vertonen. Samen met het andere kind ga ik lekker op pad. Bijvoorbeeld een taartje ergens eten of nog iets leuks in de stad kopen. Zo hebben ze elkaar aan het eind van de middag ook nog wat te vertellen. Wanneer ze wel allebei tegelijk een speeldate hebben, is het afstemmen met alle ouders voor het ophalen. Het komt natuurlijk wel eens voor dat ik op diverse plekken en tijdstippen tegelijk moet zijn. Dat is misschien bij een jongen/meisje tweeling wel iets wat vaker voorkomt. Misschien is het juist ook wel lekker dat ze jongen en meisje zijn, omdat het dan als tweeling wat makkelijker is om je eigen vriendjes en vriendinnetjes te krijgen. Ook als er 1 vriendje mee gaat naar ons huis, is het zoeken naar balans.
Eigenlijk doen we meestal alles in tweevoud, want dat werkt toch het beste. Jaloezie en strijd is anders zo’n ding als dit uit balans is. Dat geldt overigens voor zoveel dingen. Wanneer ik een pleister pak voor Feline, omdat ze ergens een velletje los heeft zitten, komt Guus ook gelijk in de lucht. Dat ene plekje op z’n been heeft toch ook een wel een pleister nodig. Sowieso die pleisters kun je maar het beste in diverse varianten in huis hebben. Frozen en dierenpleisters zijn hier favoriet. En zo zijn er veel meer ontdekkingen die ik gedaan heb sinds ik kinderen heb. Sinds ze op school zitten, heb ik al verschillende vriendenboekjes voor ze moeten invullen. Tip als ouder; print een stapeltje foto’s uit van de kinderen. Tot nu toe gebruik ik meestal de foto waar ze samen op staan, maar dat zal wel een 'tweelingdingetje' zijn.
