Coronacrisis: back to basic
Wat een bijzondere tijd is het momenteel met de Coronacrisis en wat een impact heeft het op alles. Sinds afgelopen september ging onze tweeling Feline en Guus voor het eerst naar de basisschool. Een nieuwe fase waar we reikhalzend naar uit hadden gekeken en waar ze ook aan toe waren. Nu hebben ze helemaal hun draai gevonden in de klas en sinds vandaag mogen ze niet meer naar school vanwege Corona. Heel begrijpelijk uiteraard en noodzakelijk om deze crisis aan te kunnen. Het is alleen een beetje lastig uitleggen aan twee 4jarigen die hun vriendjes en vriendinnetjes de komende tijd gaan missen. Ik vertel ze nu dat er een heleboel mensen ziek zijn en dat ze daarom niet naar school kunnen. Ook het woord Corona noem ik aan ze, maar daar hebben ze natuurlijk nog niet echt betekenis bij. We wassen veelvuldig onze handen en het doet me weer terugdenken aan de babytijd. Toen waren we ook heel zorgvuldig met onze hygiëne en dat leverde veel kloofjes in de handen op. Dat is nog het minste probleem natuurlijk. Gelukkig zijn we zelf nog niet besmet geraakt tot nu toe en hopelijk kunnen we onszelf en onze nabije omgeving gezond houden.
Vandaag was een zonnige dag en ik was ook nog vrij, terwijl mijn vriend ging thuiswerken. Door de combinatie van voorjaarsweer met een vrije dag viel het vandaag reuze mee om er wat van te maken. In plaats van naar de sportschool die nu gesloten is vanwege Corona, ging ik een rondje hardlopen. Lekker buiten spelen met de kinderen en vandaag nog geen verplichtingen.
Thermoskannetje koffie mee, broodjes in de tas en pakjes drinken mee naar een park of een speeltuin; dat houd ik wel even vol. Morgen gaan we beiden een poging doen tot thuiswerken met onze tweeling om ons heen. Ik ben zeer benieuwd hoe dit gaat. Hoewel ze nu 4,5 jaar zijn, is het luistervermogen nog niet volledig ontwikkeld. De jaloezie is nog even groot en ik vraag me eigenlijk af of dat ooit minder wordt. Ook al zal het een uitdagende periode worden door de combinatie van thuiswerken met kinderen, toch voel ik me bevoorrecht moet ik zeggen. We voelen ons nog goed en we zijn samen met ons gezin. Ik realiseer me dat dit niet voor iedereen het geval is en dat het veel zwaarder is als je bijvoorbeeld nu alleen bent in deze geïsoleerde toestand. Ook voor mijn moeder die alleen is en op leeftijd vind ik het spannende tijden. En ook jammer om haar niet even te bezoeken en te laten knuffelen met onze kinderen. Af en toe videobellen helpt dan een beetje om haar wat dichterbij te halen.
Heel veel deed ik eerlijk gezegd al online sinds ik moeder ben van een tweeling. Simpelweg omdat ik weinig tijd had om fysiek dingen te regelen. Luiers bestellen, maaltijden om zelf te maken en uiteraard alles met videostreaming. Netflix en Youtube zijn favoriet hier. Gelukkig kunnen we ze af en toe achter een filmpje of een spelletje zetten. Morgen ligt er een pakketje ‘huiswerk’ voor ze klaar vanuit school. Eens kijken hoe we dit tussen de bedrijven door kunnen fixen. Ik denk dat ik morgen met rode en groene vouwblaadjes in een kamer ga zitten en op die manier probeer de kinderen te instrueren of ze wel of niet binnen mogen komen. Het wordt in ieder geval een creatieve tijd de komende periode. Succes allemaal en ik ben benieuwd naar jullie tips!
